Niemand van ons is perfect, hoe graag we dat soms ook zouden willen. Iedereen maakt vergissingen in zijn of haar leven, vergissingen die pijnlijk kunnen zijn voor onszelf, voor anderen, of zelfs voor de wereld om ons heen. Kleine vergissingen vergeven lukt ons vaak nog wel.
Maar dan zijn er de ‘grotere’ gebeurtenissen die we soms jarenlang met ons meedragen. Dit zijn situaties die we herbeleven, waarbij we onszelf streng blijven veroordelen. Dit is een vorm van zelfbestraffing om te herstellen wat we ‘fout’ hebben gedaan, een vorm die nooit zal werken, want de schuld blijft zo bestaan.
Wat veel beter werkt, is om deze schuldgevoelens te vergeven. Langdurige schuld kan namelijk leiden tot pijn, ziekte, negatieve emoties, en een afname van geluk en vreugde. Het is alsof je een rugzak vol schuldstenen draagt—uiteindelijk wordt de last te zwaar en val je door je knieën.
Daarom is het noodzakelijk om deze stenen één voor één uit je rugzak te halen en bewust van ze te worden. Elke steen symboliseert een oordeel of grief die je tegen jezelf koestert.
Voorbeelden hiervan kunnen zijn:
Ik heb iemand gepest.
Ik heb niet genoeg tijd en aandacht besteed aan familie en vrienden.
Ik ben niet trouw gebleven aan de liefde van mijn leven.
Ik heb mijn kinderen niet goed genoeg opgevoed.
Ik heb slecht voor mijn lichaam gezorgd.
Ik heb gelogen tegen mijn beste vriend.
Ik heb te veel geld uitgegeven en slechte financiële keuzes gemaakt.
Ik ben over de grenzen van een medemens heen gegaan.
Bij het vergeven van jezelf is er echter een extra stap nodig. Het vereist dat je de realiteit onder ogen ziet. Mensen met diepe schuldgevoelens hebben vaak de onrealistische verwachting dat ze het verleden kunnen veranderen. Ze blijven zichzelf verwijten dat ze niet anders hebben gehandeld. Hierdoor blijven ze vastzitten in hun eigen illusies.
De extra stap die nodig is, is om deze oordelen en grieven te onderzoeken. Dit kun je doen door jezelf de vraag te stellen: ‘Welk positief verlangen zit er onder deze oordelen naar mezelf toe? Wat had ik liever gedaan?’
Op basis van de bovenstaande voorbeelden zou je hierop kunnen uitkomen:
Ik had liever mijn medemens geaccepteerd zoals hij of zij is.
Ik had liever meer aanwezig willen zijn voor familie en vrienden.
Ik had liever trouw willen blijven aan de liefde van mijn leven.
Ik had liever mijn kinderen beter willen opvoeden.
Ik had liever goed voor mijn lichaam willen zorgen.
Ik had liever eerlijk willen zijn tegen mijn beste vriend.
Ik had liever gezonde financiële keuzes willen maken.
Ik had liever de grenzen van de ander willen respecteren.
Dan volgt de verlossende en moeilijke realisatie: ‘Maar dat was niet zo, dus laat ik deze verwachting nu los.’
Wanneer je dit proces onder begeleiding doet, bijvoorbeeld tijdens een sessie, wordt ook het lichaam betrokken om deze onrealistische verwachtingen zowel fysiek als mentaal los te laten. Je kunt dit ook thuis doen door diep in te ademen en volledig uit te blazen na het benoemen van je verlangen.
Dit proces verloopt steen voor steen, verlangen voor verlangen. Het resultaat is een diepe verlichting in zowel lichaam als geest. Mensen beschrijven het als subtiel en tegelijkertijd diepgaand. Het is een herkenning van de onschuld die ten diepste in ons allen huist.
Daarnaast zorgt het proces ervoor dat je een lichter mens wordt die geleerd heeft van zijn vergissingen. Dit in tegenstelling tot een mens die gebukt gaat onder schuldgevoelens en daardoor juist sneller geneigd is hetzelfde gedrag te vertonen.
Het ego is geniepig, maar gelukkig is de ziel wijs.
Wil je dit proces onder begeleiding ervaren of heb je hier vragen over? Klik dan hier.
Ik help je graag!
Opmerkingen