Wat zou jij doen als je elke ochtend op dezelfde dag wakker zou worden?

Het overkomt Phil Connors in de film Groundhog Day (1993). Phil, een egocentrische weerman, reist samen met zijn team naar Punxsutawney om verslag te doen van Groundhog Day (2 februari), een lokale traditie waarbij de bosmarmot Punxsutawney Phil voorspelt of de winter nog langer zal duren.

Na een sneeuwstorm zit Phil vast in het stadje, en de volgende ochtend ontdekt hij dat hij dezelfde dag opnieuw beleeft. Dit herhaalt zich keer op keer, en hij lijkt gevangen in een eindeloze tijdlus. Als we kijken naar het proces waar Phil doorheen gaat, kunnen we daar lering uit trekken.

Aan het begin van de tijdlus probeert hij iedereen die hij ontmoet uit te leggen dat hij vastzit in dezelfde dag. Hij zit vast in slachtofferschap en plaatst de verantwoordelijkheid buiten zichzelf. Het helpt hem echter niets, want de mensen zijn het de volgende dag toch weer vergeten.

De volgende fase waarin hij terechtkomt is: ik kan alles maken. Hij leeft al zijn egobehoeften uit. Hij steelt geld, koopt een peperdure auto, manipuleert vrouwen om ze in bed te krijgen, slaat een opdringerige oud-klasgenoot op zijn neus en eet zich helemaal vol met alles wat hij maar kan bestellen. Maar niets van dit alles geeft hem geluk. Het drijft hem tot wanhoop en resulteert in meerdere zelfmoordpogingen. Maar ook dat zorgt ervoor dat de dag steeds opnieuw begint.

Voor Phil wordt het een zoektocht naar het licht. Na de zoveelste poging om uit de tijdlus te komen, geeft hij zich over aan zijn lot. Hij leeft niet meer voor zichzelf, maar begint werkelijk behulpzaam te zijn naar iedereen die hij ontmoet. Hij geeft op een vrijgevige manier, vergeet zichzelf en ziet daarmee de ander volledig. Elke interactie resulteert in meer liefde voor zowel gever als ontvanger. Phil is letterlijk en figuurlijk bevrijd.

De film heeft mij diep geïnspireerd en herinnert aan onze ware functie als wonderdoener hier op aarde. Er is zoveel leed, angst en verdriet, wanneer wij gaan leven als Phil kan er weer iets van dat leed genezen worden en kunnen we als mensheid groeien in liefde.

Liefs, Christopher