‘Feel the fear and do it anyway’
Ik vind deze uitspraak geweldig. Er zitten namelijk twee componenten in: erkenning en moed. Ik ben de laatste weken bezig met het schrijven van een programma over het ontstijgen van het kritische deel in onszelf. Ik noem dit deel ook wel de innerlijke criticus.
Dit deel heeft commentaar op onze acties, houdt ons klein en probeert ons 'veilig' in de comfortzone te houden. Het komt met een betoog en goede argumenten om geen stappen te zetten die juist goed voor ons zijn. Je herkent vast wel zijn gedachten: het gaat je nooit lukken, je bent toch niet goed genoeg en wat gaan andere mensen van je vinden als je dit doorzet?
De remedie om toch tegen zijn pleidooi in te gaan, is moed. Maar wel pas als we zijn argumenten even aan hebben gehoord en er bewust nee tegen zeggen. Een zinnetje van Willem Glaudemans die mij vaak helpt is het volgende: ‘ik zie jouw dansje criticus, maar vandaag dans ik even niet mee.’ De erkenning is nodig omdat de criticus vaak vanuit een oud pijnstuk opereert en denkt jou te beschermen. Door hem even aan te horen krijgt de angst erkenning maar niet het geloof vanuit jouw kant. Nadat je dit hebt gedaan kun je er bewust voor kiezen om ondanks de angst toch een volgende stap te zetten op het gebied van relaties, werk, persoonlijke ontwikkeling et cetera. Het zetten van zo’n stap kan heel bevrijdend aanvoelen en jezelf weer in de stroming zetten.
