Welkom!

In de vorige module hebben wij gekeken naar de oorsprong van de criticus, de manier waarop hij in ons werkt en hebben wij een eerste manier om met de criticus om te gaan beoefend. Daarnaast heb je nu ook een geobjectiveerd beeld van jouw criticus. Deze week gaan we aan de slag met de verschillende varianten van de criticus, manieren om niet met de criticus om te gaan en manieren om wél met de criticus om te gaan.

​

De criticus in een aantal van zijn jasjes*

​

Het is handig om jezelf herkenningspunten aan te leren zodat je snel weet wanneer de criticus aan het woord is. Hieronder* vind je een aantal aspecten van de criticus die voor veel mensen geldig zijn (Deze lijst is verre van compleet maar geeft je wel een goed algemeen beeld. Als jij nog andere herkenningspunten hebt gevonden in jezelf kun je de lijst aanvullen):

• De criticus zorgt ervoor dat jij afgescheiden bent van anderen. Hij vertelt je dat je minder of meer waard bent. Beide zorgen dat er geen mogelijkheid tot verbinding meer is. 

• De criticus kan zorgen voor twee innerlijke delen in jezelf die elk iets anders zeggen. Dit kun je bij jezelf herkennen als de twijfelaar. Het geeft je onrust en een machteloos gevoel.

• De criticus kan zich als egoïst laten zien, gevoed door een geloof in schaarste is hij bezig met het najagen van kleine kortzichtige belangen. Hierbij houdt hij geen rekening met anderen en het grotere geheel.

• De criticus is goed in het opstapelen van oordelen. Eerst verleidt hij je om een ander aan te vallen of een keuze te maken die niet liefdevol is naar jezelf waarna hij jou daarna zelf aanvalt en schuldig maakt aan jouw eerste liefdeloze keuze.

• De criticus kan zich opstellen als verdediger van jou (‘doe maar normaal, dan doe je al gek genoeg’), maar creëert hiermee juist een averechts effect. De angst je hart te volgen, zorgt er automatisch al voor dat jij niet jouw hart gaat volgen. 

• De criticus kan jou afleiden van jouw intuïtie, je hebt inspiratie om iets de wereld in te brengen, maar de criticus verleid je toch om lekker een serie te kijken. Wanneer je klaar bent met jouw serie zal hij jou tot schuldig verklaren en voel jij je rot. 

• De criticus kan je een loer draaien nadat je iets vanuit liefde en zuivere intenties hebt gedaan. Je helpt iemand op straat en achteraf geeft hij je kritiek: dat had je beter moeten doen of uit je deed dit uit egoïstische motieven.

• De criticus is een rupsje-nooit-genoeg, hij wil altijd meer, meer geld, meer vrienden, meer macht en zelfs meer pijn. Want meer zieligheid is in ieder geval iets dat zijn diepe gevoel van minderwaardigheid kan verbergen.

• De criticus wil in alles het beste zijn, onder zijn motieven schuilt een grote onzekerheid die hij het liefst bedekken wil met de grootste prijzen en de beste materiële dingen die je maar bedenken kunt. 

• De criticus kan simpele zaken extreem ingewikkeld maken door er van alles bij te halen die niks met de daadwerkelijke kwestie te maken heeft. Hierdoor raak je de waarheid uit het oog.

 

*= Willem Glaudemans, Ingangen tot een cursus in wonderen p.38 t/m 41

 

(N.B) In het boek Ingangen tot een cursus in wonderen wordt het woord ego gebruikt, voor het gemak gebruik ik in dit programma de innerlijke criticus, de criticus is een deel van de streken van het ego.

 

 

 

Valkuilen om in jouw criticus te blijven geloven*

Het herkennen van de criticus is een belangrijke stap maar lost nog niet alles op. Want als je hem aanschouwt en er nog steeds geloof aan hecht, kun je jezelf nog niet bevrijden. Het is daarom belangrijk om je bewust te worden van de valkuilen die kunnen ontstaan wanneer jij jouw criticus steeds meer in beeld krijgt. 

 

1. Je kan het idee krijgen wanneer je de criticus ziet, dat jij ertegen moet strijden. Wat je hiermee doet is zijn commentaar juist serieus nemen. 

2. Je kan het idee krijgen dat je precies na moet gaan hoe een patroon van de criticus in jou terecht is gekomen en wie daar allemaal uit jouw verleden mee te maken hebben gehad. Dit kan een inzicht geven en je helpen niet meer in zijn spelletjes te trappen, maar wanneer je gaat analyseren en geen bereidwilligheid hebt om afstand te doen van het patroon kan het je eeuwig bezighouden. Dan ben je aan het analyseren met de criticus.

3. Je kan het idee krijgen om de innerlijke criticus te ontkennen, weg te drukken in jouw onderbewuste of te onderdrukken. Je raadt het al: dit houdt het ook allemaal in stand. Want hoe laat je iets los waarvan je het bestaan ervan ontkent?

4. Je kan het idee krijgen om het te bagatelliseren of te negeren, ‘ach het is mijn criticus maar’. Ook hierbij houd je het in stand. Want waarom zou je reageren op iets waar je niet meer in gelooft?

 

*= Willem Glaudemans, Ingangen tot een cursus in wonderen p.44-45.

Verslavingen

Ook bij verslavingen is jouw criticus betrokken, het is een simpel proces dat makkelijk te volgen is. De criticus maakt het alleen complex zodat je niet ziet waar het werkelijk om gaat. Het proces (zie ook: het diagram) gaat als volgt:

 

De eerste stap begint met zelfafwijzing, er komt een negatieve gedachte langs in jouw binnenwereld. Deze gedachte heeft zijn wortels in jouw negatieve zelfbeelden die we ook wel overtuigingen noemen. Jij gelooft in deze gedachte en de negatieve gevoelens stromen binnen. Om van deze gevoelens af te komen, vertelt de criticus je dat jij iets in jouw buitenwereld nodig hebt. Dit kan zijn: seks, alcohol, eten, drugs, mensen, werk, winkelen, gamen en de lijst gaat maar door. Na het gebruiken van iets uit bovenstaande lijst gebruikt de criticus diezelfde handeling weer om jou meer kritiek te geven. Zo bevestigt hij de oorspronkelijke overtuiging,Bijvoorbeeld: ‘ik ben zwak’ en hierdoor ben je weer terug bij de zelfafwijzing en heb je weer verdovende middelen nodig.

 

Wat goed is om te weten is dat de middelen en dingen uit de lijst van zichzelf niet slecht zijn maar wanneer je ze gaat gebruiken om de zelfafwijzing niet te voelen wordt het een verslaving. Gelukkig is er een manier om uit een verslaving te komen, namelijk naar de zelfafwijzing kijken en jezelf herinneren aan de waarheid over jezelf. Beseffen dat je onschuld en liefde bent. Wanneer je de correctie op dat punt toepast, kan het zo zijn dat het verlangen naar de middelen afneemt. Neem je de middelen toch, dan ben je in ieder geval milder naar jezelf omdat je de zelfafwijzing voor was. Dit is hoe je steeds liefdevoller afstand neemt van de verslaving en de criticus.

 

Oefening 1 uit module 1 kun je ook op dit vlak gebruiken.

Extra tip: Een verslaving kan ook een milde vorm hebben. Welke gewoonte is er aanwezig in jouw leven waar je liever mee stopt? Met onderstaande diagram, opdracht 2 en een klein beetje bereidwilligheid kun je hiervan af komen.